Tara, onderdeel van SOFOSH, is een opvangcentrum voor lichamelijk en geestelijk gehandicapte kinderen, voor wie weinig tot geen hoop is tot adoptie. Er zijn ongeveer dertig kinderen, verdeeld over aparte afdelingen voor de jongens en de meisjes. Kinderen blijven hier totdat ze zeventien zijn, daarna moeten ze naar een andere opvang verhuizen.

De muren zijn versierd met posters en foto’s van de kinderen. Ze hebben ook allen hun eigen bedje. Er liggen wel een paar kinderen in elkaar gekropen op een matje tegen de muur. Qua lichaamsbouw lijken ze een jaar of tien te zijn, maar ze reageren niet op onze aanwezigheid. Wanneer ik vraag hoe oud de kinderen op deze afdeling zijn, blijkt dat de twee in de hoek zestien zijn. Het verschil tussen deze meisjes en de negentienjarige Marit, die enkele meters verderop staat is schokbarend. De jongere kinderen lijken nog vrij zorgeloos, en reageren positief op alle aandacht die ze plotseling krijgen, maar de oudere kinderen zien er eigenlijk triest uit.

De faciliteiten zijn een stuk beter dan we verwacht hadden. Er zijn speciale ruimtes voor fysiotherapie, watertherapie, spraaktherapie, speeltherapie et cetera. Ook is er een zaaltje waar eens per maand de verjaardagen van alle kinderen, die in die maand jarig zijn geweest, gevierd worden.

Wat mijn interesse had gewekt, voorafgaande aan het bezoek, was dat er een moestuintje aanwezig zou moeten zijn. Nou is die er ook wel, maar door zijn kleinschaligheid is het niet voldoende rendabel om er werkelijk gebruik van te maken. Het tuintje wordt nu gebruikt als tijdverdrijf door de guards en ander personeel. We kunnen nog wel kort zien wat de kinderen te eten krijgen. Ze krijgen rijst met curry, dahl (linzengerecht) en groente. Voor de kinderen met slikproblemen wordt een apart prakje gemaakt van rijst of havermout met groente of fruit (wat er die dag beschikbaar is).

De kinderen verschillen sterk in de ernst van hun handicap, en sommigen kunnen zelfs naar een speciale school. De andere kinderen brengen echter hun hele dag binnen door. Het is overduidelijk dat ze hunkeren naar aandacht, dus wat we hier eerlijk gezegd voornamelijk doen, is knuffelen met de kinderen.